گزارش فدراسیون جهانی والیبال از برهانی؛ از عشق به فوتبال تا کاپیتانی والیبال بانوان ایران

مائده برهانی، دیر به والیبال معرفی شد اما اکنون به عنوان الگوی بسیاری از زنان ورزشکار ایرانی است و آن‌ها را به سوی ورزش سوق می‌دهد.

به گزارش روابط عمومی فدراسیون والیبال، تیم والیبال مردان ایران خود را به عنوان یکی از قدرت‌های مطرح والیبال جهان مطرح کرده است و از آن جهت که اَبَرستاره‌هایی چون سعید معروف و محمد موسوی را معرفی کرده، شهرت یافته است. اکنون زنان والیبالیست ایران راه خود را به سوی موفقیت در والیبال آسیا آغاز کرده‌اند.

مسیر مائده برهانی، طولانی اما رضایت‌بخش بوده است. وی زمانی کار خود را در این ورزش آغاز کرد که رویای پیروزی در رقابت‌های بین‌المللی، فقط در حد آرزو بودند و خودش را در والیبال ایران به اثبات رساند.

«همه می‌دانند که من داخل زمین، یک مبارز هستم. اما بیرون زمین، شوخ طبع‌ام. من داخل زمین پرانرژی، خونسرد و شادمان هستم. همچنین بازیکن بسیار مسئولیت‌پذیری هستم. سخت کار می‌کنم و خالصانه بازی می‌کنم.»

برهانی در ادامه گفت‌وگو با سایت فدراسیون جهانی والیبال اظهار داشت: «در ورزش چنانچه می‌خواهید برنده باشید، باید سخت کار کنید؛ بجنگید و بر روی هدف‌های خودتان تمرکز کنید. مهم‌تر است که ابتدا سطح خود را بالا ببرید و سپس بر روی نتیجه مسابقه تمرکز کنید. باید روش برنده‌ها را مطالعه کنید و ببینید چه‌طور برنده هستند. همچنین باید به بازندگان به دلیل تلاشی که در زمین انجام داده‌ان، احترام بگذارید. فکر می‌کنم که پیشرفت زیادی کرده‌ام؛ اعتمادبه‌نفس و تجربه‌ام افزایش یافته و به عنوان یک کاپیتان، سطح مسئولیت‌پذیری‌ام ارتقا یافته است.»

وی افزود: «والیبال اعتمادبه‌نفس مرا بالا برده است. من، هم پیروزی و هم شکست را تجربه کرده‌ام. توانایی‌ها ذهنی و جسمانی‌ام بالا رفته و مرا به بازیکن قدرتمندتری تبدیل کرده است. اکنون برای دوستانم و خانواده‌ام نقش یک الگو را پیدا کرده‌ام.»

برهانی زمانی که ۱۸ سال سن داشت، نخستین بازی خود را برای تیم ملی بانوان ایران انجام داد. او اکنون موفقیت بلندمدتی در والیبال پیدا کرده است و تنها این نیست؛ برهانی نقش خود را به عنوان الگویی برای زنان جوان ایرانی برای شرکت در ورزش، افزایش داده است.

«نخستین تورنمنت من، به حضور در بازی‌های قهرمانی آسیا در سال ۲۰۰۹ ویتنام بازمی‌گردد. بسیار برایم جذاب بود چرا که تنها ۱۸ سال سن داشتم. همه تورنمنت‌هایی که در آن حضور داشته‌ام را دوست دارم، اما خاطره‌انگیزترین آن، رقابت‌های کاپ والیبال آسیا در سال ۲۰۱۴ در چین بود و ما برای نخستین بار موفق شدیم ویتنام را شکست دهیم و در رده‌بندی قاره‌ای ارتقا پیدا کنیم. بازی‌های باشگاهی ۲۰۱۸ آسیا در قزاقستان هم به دلیل کسب عنوان پنجمی مسابقات، خاطره‌انگیز بود و من جزو امتیازآورترین‌ها قرار گرفتم. در مدیریت ورزشی، مدرک کارشناسی ارشد دارم و در حال حاضر به عنوان مربی بدنسازی در کشورم ایران مشغول به فعالیت هستم. همچنین در تهران یک آکادمی والیبال دارم و در آنجا با بهترین دوستم زینب گیوه مشغول به کار هستم.»

برهانی از جمله کسانی است که دیر گل کرد؛ وی پس از حضور در ورزش های مختلف، والیبال را در ۱۶ سالگی برگزید.

«زمانی که تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی فوتبال ۱۹۹۸ به میدان رفت، به ورزش علاقه‌مند شدم. در آن زمان ۱۰ سال داشتم؛ همه ایرانی ها آن مسابقات را دنبال کردند و من هوادار احمدرضا عابدزاده شدم؛ کسی که دروازه‌بان و کاپیتان مشهوری بود. دیوانه فوتبال بودم اما در مدرسه‌مان که در شهر اصفهان بود، فوتبال نداشتیم بنابراین من والیبال را انتخاب کردم که ورزش خانواده‌ام بود و وقتی ۱۶ ساله بودم وارد والیبال شدم.»

قدرت هجومی برهانی، خیلی زود او را به یک قدرت در تیم ملی والیبال زنان ایران بدل کرد. او به عنوان یک بازیکن امتیازآور در رقابت‌های قاره‌ای تبدیل شد و این فرصت را برایش فراهم آورد تا مهارت‌های خود را در باشگاه‌های خارجی هم به نمایش بگذارد.

برهانی به همراه گیوه نخستین بانوان والیبال ایران بودند که در باشگاه‌های خارجی بازی کردند.

برهانی گفت: «همه می‌دانند که زنان مسلمان باید با حجاب بازی کنند. در آغاز، این مشکل بود چرا که لیگی نداشتیم که ما را بپذیرد. اگرچه فدراسیون والیبال بلغارستان درهای خود را به روی زنان ایرانی باز کرد و حضور ما را در این لیگ تایید کرد. در بلغارستان، من با گیوه بازی می‌کردم؛ تجربه سختی داشتیم اما در مجموع از کار در آنجا لذت بردیم. بلغاری‌ها بسیار تحت تاثیر عملکرد ما قرار گرفته بودند و از این که بانوان ایرانی می‌توانند در چنین سطحی بازی کنند، شگفت‌زده شده بودند.»

«وقتی در ترکیه بازی می‌کردم، تنها بودم اما آنجا دوستان جدیدی پیدا کردم. مردم ایران و ترکیه اشتراکات فرهنگی بسیاری دارند و برای مدت سه سال در آنجا بازی کردم. برای بانوان ایرانی ورزشکار، تجارب بسیاری وجود دارد و من زمانی که در تیم ملی بازی می‌کردم، توانستم چیزهای جدیدی را با بازیکنان به اشتراک بگذارم. این یک چالش بزرگ به حساب می‌آید اما برای هر ورزشکاری مهم است که در رقابت‌های بزرگ‌تر حضور داشته باشد و از دیگر بازیکنان، تجارب جدیدی بیاموزد.»

به عنوان یک کاپیتان، برهانی به تیم خود کمک کرد تا در رقابت‌های قاره‌ای و در سطح جهانی به دنبال رویاهایش برود.

«امیدوارم بتوانیم به جمع چهار تیم برتر آسیا راه پیدا کنیم. به عنوان یک بازیکن، دوست دارم در رقابت‌های قهرمانی جهان و بازی‌های المپیک حضور داشته باشم و در رقابت‌های آسیایی به مدال برسم. اگر مربی شوم، دوست دارم مانند لانگ‌ پینگ یکی از بهترین مربیان جهان شوم.»