فرانسه و رویایی که بر باد رفت!نگاهی به ناکام ترین مدعی والیبال المپیک

تیم ملی والیبال مردان فرانسه که طی سه سال گذشته موفق شده بود خود را به عنوان یک قدرت در دنیا مطرح کند و عنوان چهارم مسابقات قهرمانی جهان (۲۰۱۴)، قهرمانی لیگ جهانی (۲۰۱۵)، قهرمانی اروپا (۲۰۱۵) و مقام سوم لیگ جهانی (۲۰۱۶) را به خود اختصاص دهد، در میان ناباوری همگان از حضور در جمع هشت تیم برتر المپیک جا ماند و به کسب مقام مشترک نهمی با مصر بسنده کرد. این در حالی بود که فرانسه را به عنوان یکی از مدعیان کسب عنوان قهرمانی و مدال طلای ریو ۲۰۱۶ می شناختند و تا پیش از المپیک هیچکس حتی تصوری هم از حذف این تیم در مرحله گروهی نداشت. با حذف فرانسه، والیبال شوکه شد. فرانسوی ها در پایان بازی آخرشان که به شکست مقابل برزیل انجامیده بود، اشک ریختند و ناباورانه خود را حذف شده دیدند. حالا آنها کجا و المپیک ۲۰۲۰ کجا، تا شاید بتوانند جبران مافات کنند و در توکیو نتیجه ای درخور توجه بگیرند.
اما چرا فرانسه حذف شد؟ آیا تیمی که در این سال ها توانسته بود مجددا خود را تا سطح اول والیبال جهان بالا بکشد، مستحق این شکست تلخ بود؟ اروین انگاپت؛ مهاجم مثالزدنی و پرطرفدار این تیم که بهترین بازیکن لیگ ایتالیا شد، بنژامین تونیوتی؛ پاسوری که ارزشمندترین بازیکن لیگ لهستان شد، آنتونی روزیه، کوین تیلی، لِه گوف، لِه رو، گِرِبینیکوف و… سایر بازیکنان فرانسه الان چه حالی دارند که مهمترین تورنمنت عمرشان را از دست رفته می بینند؟ لوران تیلی؛ سرمربی موفق و مربی سال فرانسه، اروپا و جهان در سال ۲۰۱۵ که حالا با ناکامی ریو را به مقصد پاریس ترک می کند، به چه فکر می کند؟ به قول خودش: «هیچ عذری برای این شکست وجود ندارد.»
این تیم، شهریور ۹۳ موفق شد به جمع چهار تیم برتر مسابقات قهرمانی جهان در لهستان برسد و برای همه قدرت های والیبال خط و نشان بکشد. تیر ۹۴ با قهرمانی در لیگ جهانی ۲۰۱۵ قدرت نمایی فوق العاده ای داشت و مهر ۹۴ نیز با قهرمانی اروپا اقتدار خود را بیمه کرد. اما دی ماه ۹۴ فینال انتخابی المپیک اروپا را در کمال ناباوری به روسیه باخت تا شانس صعود مستقیم به ریو ۲۰۱۶ را از دست داده و برای المپیکی شدن راهی مسابقات انتخابی خرداد ۹۵ شود.
فرانسه که به دلیل حضور بازیکنانش در لیگ های اروپایی تنها دو هفته پیش از مسابقات انتخابی المپیک تیم خود را جمع کرد، به هر نحو که بود با همین بازیکنان خسته از بازی های باشگاهی پیکارهای انتخابی المپیک را با موفقیت ولی نه آنچنان که انتظار می رفت، به پایان برد و با قرار گرفتن در رده سوم جدول المپیکی شد. در ادامه به آماده سازی خود برای لیگ جهانی پرداخت و تیمی مقتدر را به این مسابقات روانه کرد. در هفته اول با سفری طولانی مدت به سیدنی موفق شد بالاتر از ایتالیا، بلژیک و استرالیا در صدر گروه قرار بگیرد. برای بازی های هفته دوم از استرالیا به اروپا (لهستان) برگشت و باز هم پیروزمندانه بالاتر از آرژانتین، لهستان و روسیه در صدر گروه قرار گرفت. هفته سوم در خانه (نانسی) پس از برزیل و بالاتر از لهستان و بلژیک دومین تیم جدول بود و نهایتا هم با قرار گرفتن در در رده چهارم جدول مقدماتی به مرحله نهایی لیگ جهانی راه یافت. صربستان را برد و به نیمه نهایی رسید و ایتالیا را هم در بازی رده بندی شکست داد و مدال برنز را بر گردن انداخت.
فرانسه، در مرحله نهایی لیگ جهانی به آمادگی کامل رسیده بود و سپس به روند تمریناتش ادامه داد تا به المپیک رسید. اما در آغاز المپیک همه چیز برای فرانسه تغییر کرد. تیمی که تا دو ماه پیش جزو آماده ترین های جهان بود نتوانست از پس ایتالیا برآید و به راحتی در ۳ ست مغلوب شد. همان روز کانادا با خلق شگفتی امریکا را ۳ سته کرد و حالا که فرانسه نتایج روز اول را بررسی می کند، می بیند اصلا همان روز بود که حذف خودش و صعود کانادا کلید خورد. فرانسوی ها مکزیک و کانادا را بردند ولی مقابل دو دیگر رقیب اصلی شان یعنی امریکا و برزیل هم شکست را پذیرفتند تا رقابت در گروه مرگ را به ایتالیا، امریکا، کانادا و برزیل باخته باشند و حالا با پنجمی گروه و نهمی المپیک ریو را ترک کنند. از نقطه نظر فنی، فرانسه حرف تازه ای برای گفتن در برابر حریفانش نداشت و صرفا همان بازی (و تاکتیک ها) را تکرار می کرد که طی سه سال گذشته از آن دیده شده بود. اما با توجه به حضور بازیکنان فوق العاده، تاثیرگذار و باهوش در ترکیب این تیم، همین هم راهگشا بود اگر این بازیکنان در شرایط آمادگی کامل به سر می بردند و بازی همیشگی خود را ارائه می کردند. اما چنین نبود. چنین نشد. اضطراب المپیک (که برای همه تیم ها وجود دارد) و خستگی، توان اجراهای چشمگیر را از فرانسه گرفته بود.
فرانسه، المپیک را در نهایت خستگی آغاز کرد و شکست خورد. مسابقات قهرمانی جهان، مسابقات قهرمانی اروپا، انتخابی المپیک در برلین، لیگ های باشگاهی، انتخابی المپیک در توکیو، مرحله بین قاره ای لیگ جهانی و مرحله نهایی لیگ جهانی همه تورنمنت هایی است که از شهریور گذشته بازیکنان این تیم مدام و بی وقفه در آنها حضور داشتند و همین هم باعث شد که با خستگی کامل به المپیک برسند.
صعود نکردن به مرحله نهایی لیگ جهانی اگرچه فرانسه را از یک مدال برنز دور می کرد، اما می توانست به مثابه یک تاکتیک راهبردی و در حقیقت، فرصتی برای ریکاوری و بازسازی بدنی، فنی و فکری فرانسه باشد تا اینگونه که در ریو۲۰۱۶ اتفاق افتاد از رقابت در گروه مرگ المپیک، جان نسپارد و چنین تلخ با مهمترین رویداد والیبال وداع نکند. حالا فرانسه مانده و رویای بر باد رفتۀ ریو. رویایی که به دست خودش چهار سال به تعویق انداخت و باید برای توکیو ۲۰۲۰ در پی تحقق آن باشد. آن هم به شرطی که بتواند در سال های آینده، ترکیب خودش را حفظ و تقویت کند و به موفقیت هایش در اروپا و جهان ادامه بدهد.

یادداشت/ *امیر طلوع کیان
*عضو کمیسیون کارشناسی والیبال در انجمن جهانی روزنامه نگاران ورزشی